Yearly Archives: 2017

Een Turkije-Rusland Verdrag bedreigt de westerse belangen in het Midden-Oosten door Con Coughlin

  • In de afgelopen maanden heeft het Kremlin laten doorschemeren dat Assad aan de macht houden niet zijn primaire zorg is. De belangrijkste doelstelling in Syrië is eerder het behouden van de strategisch belangrijke bases in het land.


  • Dit heeft geleid tot suggesties dat in ruil voor het opbouwen van nauwere betrekkingen met Turkije, Moskou bereid zou zijn om een deal te sluiten waarbij Assad uit de macht is gezet, en Ruslands militaire belangen in het land zijn gewaarborgd.

  • En als dat resultaat kan worden bereikt, dan zouden Turkije en Rusland een krachtig partnerschap kunnen vormen, en dat zou een ernstige bedreiging vormen voor de Westerse belangen in het Midden-Oosten en daaromheen.

 

De Turkse President Recep Tayyip Erdogan is begonnen met een campagne om landen als Rusland, dat hij als een levensvatbaar alternatief voor de VS beschouwt om de Turkse belangen in de regio te beschermen. Foto: De Russische President Vladimir Putin met de Turkse President Erdogan (toen premier) op 3 december 2012 in Istanbul. (Afbeeldingsbron: kremlin.ru)

Het versterkte diplomatieke verdrag tussen Turkije en Rusland vertegenwoordigt echter een nieuw vernietigend oordeel over het vermogen van de Obama-regering om goede betrekkingen te onderhouden met Washingtons traditionele bondgenoten in het Midden-Oosten.

Westerse diplomaten beschouwen het besluit van vorige maand van de Turkse President Recep Tayyip Erdogan om de betrekkingen met Moskou te herstellen als onderdeel van een zorgvuldig gecoördineerde poging van Ankara een nieuwe machtsbasis in de regio op te bouwen.

Decennialang heeft Turkije als een belangrijk lid van de NAVO gezegd dat ze nauwere banden wil smeden met het westen, en dat in die mate dat Turkse diplomaten erop wijzen dat Ankara nog steeds serieus is over het toetreding tot de Europese Unie.

Lees verder

President Mahmoud Abbas: De Palestijnse “onaantastbare”

door Khaled Abu Toameh  •  27 Juli 2016

Zowel Mahmoud Abbas (rechts) als zijn voorganger, Yasser Arafat (links) hebben de Palestijnen geleerd dat zelfs een “belediging” van hun president een misdaad is en een daad van verraad. Hierboven afgebeeld: een Fatah propagandaposter met Abbas en Arafat. De Arabische tekst leest “Drager van het vertrouwen” bovenaan.

Het is niet gemakkelijk voor een Arabische journalist om zijn of haar leiders te bekritiseren. Als er één ding is wat de Arabische dictators niet tolereren, is het kritiek, vooral wanneer het afkomstig is van een Arabische journalist, columnist of politieke tegenstander.

Gedurende vele jaren hebben de Palestijnen gehoopt dat ze even zouden genieten van publiekelijke vrijheden onder leiding van de Palestijnse Autoriteit (PA), net zoals hun buren in Israël in vrijheid leven. Maar meer dan twee decennia na de oprichting van de PA is democratie en vrijheid van meningsuiting nog lang niet ingevoerd in de Palestijnse samenleving.

Sindsdien hebben de Palestijnen ook geleerd dat hun leiders “onaantastbaar” zijn en boven alle kritiek verheven. Zowel Mahmoud Abbas als zijn voorganger, Yasser Arafat, hebben de Palestijnen zelfs geleerd dat een “belediging” van hun president een misdaad is en een daad van verraad.

Lees verder

Staatsgreep in Turkije: een feest van voorwendsels

door Burak Bekdil  •  27 Juli 2016

  • Turkije zal voortaan een nog moeilijker plek voor dissidenten zijn om te wonen. President Erdogan praat al over de herinvoering van de doodstraf.

  • Ondertussen gaf het Departement van Veiligheid (die de politie aanstuurt) een verklaring uit en riep de burgers op om hen te informeren over het sociale media materiaal dat de terroristen, de Gülen-organisatie, ondersteunt, of dat anti-regeringspropaganda-materiaal bevat.

Turkije’s NTV-tv toont soldaten die betrokken zijn bij de staatsgreep-poging bij hun overgave op Istanbul’s Bosporus-brug met hun handen omhoog, 15 juli 2016.

Alles ziet er surrealistisch uit in Turkije: soldaten die het hoofd van de anti-terreurpolitie uitnodigen voor een “vergadering”, alleen om hem in het hoofd te schieten. Top-officieren, met inbegrip van het hoofd van de generale militaire staf, de commandant van de luchtmacht, de landmacht commandant en de rijkswacht commandant worden gegijzeld door hun eigen adjudant. En dan al die mensen die met duizenden de straat opgaan om zich te verzetten tegen de staatgreep, die tanks overnemen, worden gedood, soldaten die het vuur openen op burgers, en ten slotte de zegevierende pro-Erdogan mensen die de staatsgreep-uitvoerende militairen lynchen, waar ze hen maar konden grijpen.

Lees verder

Wie verwijten de dwepers het doden door de politie in Amerika? Israël, natuurlijk!

door Alan M. Dershowitz  •  24 Juli 2016

Black Lives Matter-activisten hebben een sympathieke houding ten opzichte van groepen als Hamas, die terreur als een model van verzet tegen Israël omarmen. Inderdaad hebben BLM-activisten Gaza bezocht om solidariteit te betuigen met de Palestijnen vanwege de onderdrukking door de zogenaamde racistische Israëlische zelfverdediging maatregelen.

In reactie op de tragische dood van Philando Castilië en Alton Sterling door toedoen van politieagenten in Minnesota en Louisiana, zette de afdeling Studenten voor Gerechtigheid in Palestina (SJP) van de Universiteit van New York het volgende op haar Facebook-pagina:

“In de afgelopen 48 uur werden weer twee zwarte mannen gelyncht door de politie… We mogen niet vergeten dat veel Amerikaanse politiediensten getraind zijn door de #IsraeliDefenceForces. Dezelfde machten die achter de genocide van zwarte mensen in Amerika zitten, zitten ook achter de genocide van de Palestijnen. Wat dit betekent is dat de Palestijnen achter onze zwarte kameraden moeten staan. Wij moeten strijden voor hun bevrijding. Het is net zo belangrijk als onze eigen bevrijding. #AltonSterling is net zo belangrijk als #AliDawabsheh. Palestijnse bevrijding en zwarte bevrijding gaan samen. We moeten dit erkennen en ons eraan committeren dit op te bouwen.”

Lees verder

Hoeveel van Onze Cultuur Leveren Wij Over Aan de Islam?

door Giulio Meotti  •  22 Juli 2016

  • Dezelfde haat als dat van het Nazisme komt nu van islamisten en hun politiek correcte volgelingen. We hebben niet eens een vaag besef over de hoeveel van de westerse cultuur wij hebben overgeleverd aan de islam.

  • Democratieën zijn in het bezit van een vergankelijk privilege, of zouden dit in elk geval moeten zijn, namelijk de vrijheid van meningsuiting. Dit concept betekent het grootste verschil tussen Parijs en Havana, tussen Londen en Riyadh, Berlijn en Teheran, Rome en Beirut. Vrijheid van meningsuiting biedt ons het beste van de westerse cultuur.

  • Het is zelfdestructief om de pracht van cartoons, poëzie of schilderingen te bekritiseren. In het westen hebben wij een enorm offer geleverd om dit te mogen doen. Om deze reden zouden we moeten protesteren wanneer een Duitse rechter ‘beledigende’ verzen uit een dichtwerk verbant, wanneer een Franse uitgever een ‘islamofobe’ redacteur ontslaat, of wanneer een muziekfestival een politiek incorrecte band uitsluit.

Na het bloedbad van Charlie Hebdo, hebben heel weinig media hun Mohammed-cartoons geprint. In de bovenstaande foto is Stéphane Charbonnier te zien, de redacteur en uitgever van Charlie Hebdo, die vermoord is op 7 januari 2015, samen met veel van zijn collega’s. De foto is gemaakt voor het voormalig kantoor van het blad, vlak nadat ze gebombardeerd waren in november 2011.

Alles gebeurde in dezelfde week. Een Duitse rechter veroordeelde een komiek, Jan Böhrermann, wegens het herhalen van ‘onzedelijke’ verzen uit zijn beroemde gedicht over de Turkse president Recep Tayyip Erdogan. Een Deens theater annuleerde blijkbaar ‘De Satanische Verzen”, uit angst voor ‘vergelding.’ Twee Franse muziekfestivals annuleerden de optredens van Eagles of Death Metal – de Amerikaanse band die optrad in het Bataclan-theater in Parijs toen de aanslag van ISIS-terroristen daar plaatsvond (89 doden) – wegens de ‘islamofobe’ uitspraken van Jesse Hughes, de hoofdzanger. Hughes suggereerde dat moslims kritischer onderzocht moeten worden door te zeggen: “Het is legitiem om in deze tijden veeleisend te zijn wanneer het aankomt op moslims,” waaraan hij later toevoegde:

Lees verder

ISIS komt naar Gaza

door Khaled Abu Toameh  •  17 Juli 2016

Rapporten geven aan dat een toenemend aantal Hamas-schutters uit de Gazastrook gevlucht zijn in de afgelopen jaren, om toe te treden tot de ISIS in de Sinaï, Syrië en Irak. Hierboven: een foto van augustus 2014: terroristen uit de Islamitische Staat in de Sinaï (toen bekend als Ansar Bayt al-Maqdis) bezig met de voorbereidingen tot het onthoofden van vier Egyptenaren die zij beschuldigden van spionage voor Israël.

Hamas ontkent het telkens. Toch zijn er steeds meer tekenen dat de islamitische bewegingen, die gevestigd zijn in de Gazastrook, samenwerken met de andere jihadi terreurgroepen die verbonden zijn met Islamitische Staat (ISIS), met name die welke in het Egyptische schiereiland Sinaï actief zijn geweest in de afgelopen jaren.

Deze samenwerking, volgens veiligheidsbronnen van de Palestijnse Autoriteit, is de belangrijkste reden achter de aanhoudende spanningen tussen de Egyptische autoriteiten en Hamas. Deze spanningen hebben de Egyptenaren genoodzaakt om de Rafah-grensovergang meestal gesloten te houden sinds 2013, waardoor tienduizenden Palestijnen in de Gazastrook vastzitten.

In 2015 openden de Egyptenaren de Rafah-terminal voor in totaal van eenentwintig dagen voor het toelaten van humanitaire zaken en houders van buitenlandse nationaliteiten om de Gaza-strook te verlaten of binnen te komen.

Lees verder

Jihadistisch Terrorisme: Denk Je dat het Alleen de Joden Zijn? Dan Heb Je het Mis.

door Giulio Meotti  •  15 Juli 2016

  • Afgelopen nacht zijn er minstens 84 mensen vermoord, en nog tientallen slachtoffers gewond geraakt, door een islamitische terrorist van Tunesische afkomst in de Franse stad Nice.

  • Of je nou pacifistisch bent of een oorlogsstoker, homo- of heteroseksueel, atheïst of christen, een godslasteraar of vroom, Frans of Irakees, jihadistisch terreur doet niet aan discriminatie. Allemaal zijn we doelwitten: islamitisch terreur is genocidaal.

  • Wanneer islamitische terroristen bloggers met een islamitische afkomst als doelwit hebben, of Yazidi en Israëlische meisjes, zou het ons moeten interesseren hier in het Westen. Islamisten gebruiken hen om hun messen te slijpen voordat ze ons komen halen.

  • Als we ons vandaag niet laten horen, zullen we morgen gestraft worden voor ons gemakzucht.

De met kogels belaagde vrachtwagen die gebruikt was door de islamitische terrorist van Tunesische afkomst om 84 mensen te vermoorden in Nice, Frankrijk op 14 juli 2016 (Bron afbeelding: France24 video-screenshot).

Afgelopen nacht zijn er minstens 84 mensen vermoord, en nog tientallen slachtoffers gewond geraakt, door een islamitische terrorist van Tunesische afkomst in de Franse stad Nice. De terrorist reed met een vrachtwagen van 19 ton een grote menigte in. De menigte was de bestorming van Bastille aan het vieren, de nationale feestdag van Frankrijk. Met deze aanslag reed hij mannen, vrouwen, en kinderen omver op een afstand van 2km, op straat en op de stoep.

Lees verder

Wat te verwachten van een onafhankelijke Palestijnse staat

door Fred Maroun  •  14 Juli 2016

  • Palestijnse leiders hebben herhaaldelijk aangetoond dat hun prioriteit niet is een vrede, een tweestatenoplossing, of een Palestijnse staat, maar repressie.

  • Als er een Palestijnse staat wordt gecreëerd zonder deze destructieve praktijken te corrigeren, dat is het zeer waarschijnlijk dat het nieuwe Palestijnse regime hetzelfde patroon dat het reeds heeft, zal volgen, dus een haatzaaiende, corrupte, ondemocratische, onderdrukkende, oorlogvoerende partij, met een ineffectief regime. Dit zou niet alleen een bedreiging zijn voor de veiligheid van Israël, het zou slechts meer van hetzelfde betekenen voor de Palestijnen.

Hamas-leider Ismail Haniyeh (links) en de leider van de Fatah, Mahmoud Abbas (ook president van de Palestijnse autoriteit), worden afgebeeld bij de stemming voor de laatste verkiezingen van de Palestijnse Wetgevende Raad, die plaatsvond in 2006.

Frankrijk leidde met de steun van de Verenigde Staten een nieuwe poging tot vrede tussen Israël en de Palestijnen, met het impliciete doel dat er een onafhankelijke Palestijnse staat zou komen — maar wat moeten we verwachten van zo’n staat?

Hoewel vorig gedrag niet een perfecte voorspeller van toekomstig gedrag is, is het wel een sterke indicator ervan, vooral als er geen corrigerende actie is ondernomen.

Lees verder

Verenigd Koninkrijk: de Labourpartij in verval

door Douglas Murray  •  13 Juli 2016

  • Het is moeilijke om nieuwere leden te verbannen voor misdaden die niet erger zijn dan misdaden die door de leider van de partij begaan zijn.

  • De twee antisemitische incidenten vonden plaats vlak voordat het witwassen begon — een door Corbyn zelf, toen hij Israel met ISIS leek te vergelijken, een andere toen een joods Labour-parlementslid zichzelf weggepest voelde — schijnbaar was dit slechts het puntje van de ijsberg.

Jeremy Corbyn (midden) wordt ondervraagd door de Raad van Afgevaardigden, over het Labour-onderzoek naar antisemitisme, terwijl de auteur van het onderzoek, Shami Chakrabarti (links), hem notities toespeelt. 4 juli 2015 (Bron: het Britse parlement)

Het zit erop. De laatste poging om het Britse Links nog enige degelijkheid bij te brengen is voorbij. De Partij van links Engeland — de Labour-partij — bevindt zich nu in exact dezelfde positie als waar het zich bevond toen deze racisme-rel startte. Het heeft zichzelf onderzocht, zichzelf onschuldig bevonden, en de leider die de hele rel startte opnieuw als leider gekozen.

Gatestone-lezers hebben dit vanaf het begin kunnen volgen. Nadat Jeremy Corbyn tot veler ontsteltenis tot partijleider verkozen werd, versloegen we in november het “nieuwe racisme” dat hiermee gepaard ging — en alleen maar erger zou worden — van een partij die zojuist een man had verkozen die Hamas en Hezbollah als vrienden bestempelt, en die een leven lang vriendschappelijk omging met de ergste antisemieten en anti-westerse propagandisten ter wereld.

Lees verder

Duitslands Nieuwe ‘Nee Is Nee’ – Verkrachtingswet

door Soeren Kern  •  11 Juli 2016

  • De hervormeringen zullen de verkrachtinsepidemie in Duitsland naar alle waarschijnlijkheid niet beëindigen.

  • Wanneer het aankomt op immigratie, staat politieke correctheid vaak boven de wet in Duitsland, waar vele migranten seksuele misdrijven begaan maar nooit berecht worden, en degenen die wel voor de rechtbank komen te staan krijgen een erg mild vonnis van genadige rechters.

  • “Elke politieagent weet dat hij moet voldoen aan een bepaalde politieke verwachting. Het is beter om stil te blijven, [over criminaliteit onder migranten] om problemen te voorkomen.” — Rainer Wendt, hoofd van de Duitse politie-eenheid.

  • “Het is onacceptabel dat asielzoekers op onze samenleving trappen maar tegelijkertijd hier zijn om bescherming te vinden.” — Bastian Blaut, aanklager.

Het Duitse parlement heeft aanpassingen in het wetboek van strafrecht goedgekeurd. Deze aanpassingen houden in dat de definitie van verkrachting breder wordt genomen, hierdoor wordt het makkelijker om migranten die seksuele misdrijven plegen te deporteren

Volgens deze wet, die ook wel bekend staat als de ‘Nee Is Nee’ (‘Nein heißt Nein‘) wet, is elke vorm van gedwongen seks strafbaar als misdaad. Voorheen waren alleen voorvallen waarbij de slachtoffers konden bewijzen dat zij zich fysiek hebben verzet tegen hun aanvaller strafbaar onder de Duitse wet.

De wijzigingen, die geïnitieerd werden door de zedenmisdrijven in Keulen, waar honderden vrouwen werden aangerand door groepen van voornamelijk islamitische migranten tijdens Oud en Nieuw, wordt bejubeld als een ‘paradigmatische shift’ binnen de Duitse rechtsgeleerdheid.

Lees verder

De echte klacht van de Arabieren tegen de Joden

door Fred Maroun  •  9 Juli 2016

  • De Arabische wereld accepteert vandaag de dag nog steeds niet dit concept van een Joodse staat, van welke grootte of welke willekeurige vorm ook. Zelfs Egypte en Jordanië, die vredesovereenkomsten met Israël hebben gesloten, accepteren niet dat Israël een Joodse staat is, en ze blijven de antisemitische haat tegen Israël bevorderen.

  • Tijdens de Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog werden de Joden etnisch gezuiverd uit de Gazastrook, de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem. En in de jaren die volgden werden ze ook etnisch gezuiverd uit de rest van de Arabische wereld.

  • Nog steeds eisen de Joden het recht op om te bestaan en als gelijken te zijn in het land waar ze hebben bestaan, en hen continu toebehoorde voor meer dan drie duizend jaar.

  • We zouden liever willen beweren dat het conflict gaat over “bezetting” en “nederzettingen”. Zij zien wat radicale islamisten momenteel doen met christenen en andere minderheden, die ook gedurende duizenden jaren in het Midden-Oosten waren, al voordat de islamitische profeet Mohammed zelfs maar geboren was.

In mei 1948 verdreef het Jordaanse Arabische legioen alle van de ongeveer 2000 Joden die leefden in de oude stad van Jeruzalem, en veranderde de Joodse wijk in puin.

Als Arabieren zijn wij zeer bedreven om te eisen dat onze mensenrechten worden gerespecteerd, althans wanneer we leven in liberale democratieën zoals Noord-Amerika, Europa en Israël. Maar hoe zit het als het gaat om ons respect voor de mensenrechten van anderen, met name de Joden?

Als wij onze houding onderzoeken tegenover de Joden, zowel historisch gezien, als op dit moment, moeten we ons realiseren dat het is gericht op het ontkennen van de meest fundamentele mensenrechten van de Joden, een recht zonder welke geen ander mensenrecht relevant is: het recht om te bestaan.

Het recht om te bestaan in het Midden-Oosten vóór 1948

Anti-zionisten herhalen vaak de bewering dat Joden vóór het moderne Israël in vrede konden leven in het Midden-Oosten, maar dat de oprichting van de staat Israël de Arabische vijandigheid tegen de Joden heeft veroorzaakt. Dat is een leugen.

Lees verder

Turkije en Israël: gelukkig samen?

door Burak Bekdil  •  6 Juli 2016

  • Ironisch genoeg, de vergeefse Turkse poging om een einde te maken aan de Marine-blokkade van Gaza loopt nu in een heel andere richting: aangezien Turkije heeft ingestemd met het sturen van humanitaire hulp via de haven van Ashdod, aanvaardt het daarmee de legitimiteit van de blokkade.

De ups en downs van de betrekkingen tussen Turkije en Israël — wat komt daarna?
Links: De Turkse President Recep Tayyip Erdogan (toen de Premier) schudt de handen van de toenmalige Israëlische premier Ariel Sharon, op 1 mei 2005. Rechts: Erdogan schudt de hand van Hamas-leider Ismail Haniyeh op 3 januari 2012.

Ogenschijnlijk is bijna iedereen blij. Na zes jaar en talloze geheime en publieke onderhandelingsrondes hebben Turkije en Israël eindelijk een mijlpaal-deal bereikt om hun lagere diplomatieke betrekkingen te normaliseren met het beëindigden van de koude oorlog. De ontspanning is een regionale noodzaak op basis van convergerende belangen: er zijn uiteenlopende belangen die kunnen wachten tot de volgende crisis.

VN-chef Ban Ki-moon verwelkomde de deal, noemde het een “hoopvol signaal voor de stabiliteit van de regio.”

Minister van Buitenlandse Zaken John Kerry, is ook ingenomen met de overeenkomst. “In onze regering zijn we natuurlijk blij. Dit is een stap die we wilden zien gaan gebeuren,” zei hij.

Lees verder

Vader Naddaf: Baken van licht voor de christenen in Israël

door Susan Warner  •  5 Juli 2016

Het grote bord in het centrum van Nazareth met de waarschuwing dat christenen tegen Allah lasteren, werd gefotografeerd in januari 2014.

Toen vader Gabriel Naddaf, een Grieks-orthodoxe priester in Nazareth in Israël, zijn campagne lanceerde om de Israëlische christenen ervan te overtuigen zich aan te melden bij de Israel Defense Force (IDF), ontstak hij onbewust een storm tussen de tegenovergestelde krachten binnen en rond Israëls christelijke en islamitische gemeenschappen.

Zijn beslissing werd geboren uit liefde en respect voor zijn geboorteland — gecombineerd met zijn erkenning van het Jodendom en Israël als de bakermat van het christendom — en is misschien het decor voor de langverwachte hereniging in Israël tussen de hedendaagse christenen en Joden.

Op korte termijn heeft vader Naddafs besluit de christelijke gemeenschap gepolariseerd, waarvan een groot deel zich aan de kant van het Arabisch-Palestijnse verhaal heeft geschaard — een verhaal dat is ontworpen door de krachten achter Yasser Arafat in de jaren 1960 — en aangepast ten behoeve van de vernietiging van Israël als een Joodse natie.

Lees verder

Turkije: Een Ramadan met tuig

door Burak Bekdil  •  4 Juli 2016

  • De belijdende moslims weigeren hardnekkig te begrijpen dat terwijl de Koran-geboden om zich te onthouden van alcohol, hen niet het bevel geeft om die moslims (en niet-moslims) aan te vallen, die zich er niet aan houden.

  • De belijdende moslims weigeren hardnekkig te begrijpen, dat terwijl de Koran-geboden om zich te onthouden van alcohol, hen niet het bevel geeft om die moslims (en niet-moslims) aan te vallen die het niet doen.

Op 17 juni heeft een groep mannen de platenzaak Velvet Indieground in Istanbul aangevallen, omdat ze boos waren dat meerdere mensen in de kleine winkel bezig waren met het drinken van alcohol tijdens de Ramadan. Aan de rechterkant is Seogu Lee, de Koreaanse winkeleigenaar te zien, die wordt geslagen door sommige van de aanvallers.

Zaytung, een populair online humoristisch tijdschrift met een verhaal:

“Ambtenaren van de overheid in deze oostelijke stad denken over de mogelijkheid voedingsmiddelen, dranken en sigaretten te droppen op drukke straten, in de hoop dat dit de weerstand zal wegnemen aan hun behoeften vanwege honger, dorst en tabak. De stad is in shock wanneer na een week in de heilige maand Ramadan, nog niemand publiekelijk in elkaar is geslagen vanwege eten, drinken of roken.”

Zaytungs bespotting was niet zonder reden: “Als iemand geprobeerd heeft om te eten in een restaurant [in sommige delen van Turkije] tijdens de Ramadan, kan iemand worden beledigd of zelfs fysiek worden beschadigd. Inderdaad, elk jaar is er een incident met een onoplettende student die in wordt geslagen of zelfs vermoord in het zuidoosten voor het niet vasten tijdens de Ramadan,” wat is waargenomen door Soner Cagaptay in een artikel van de 2008 in het Washington Institute.

Lees verder

Paus Franciscus: Een goede herder moet nu zijn schapen beschermen

door Lawrence A. Franklin  •  3 Juli 2016

Paus Francis (links) kan zijn beoordeling van de acties van voormalig pausen beginnen met paus Leo de Grote (rechts). In 452 A.D. reed Leo te paard Rome uit naar Attila de Hun, om hem ervan te overtuigen niet de eeuwige stad binnen te vallen.

Het was goed om te horen dat Paus Franciscus vorige week de genocide op de Armeniërs in Turkije aan de kaak stelde, en de wereld eraan herinnerde dat dit nooit meer mag gebeuren.

Het Vaticaan heeft verscheidene andere punten betreffende het islamitische extremisme om het hoofd aan te bieden. Paus Franciscus zou zijn enorme populariteit kunnen kapitaliseren en aanwenden ter bestrijding van de Jihad-agressie door woord, pen en zwaard. Hij zou ook de besluiten kunnen bekijken van de voormalige pausen die ooit het verzet georganiseerd hebben tegen de existentiële bedreigingen tegen de joods-christelijke beschaving. Verscheidene van zijn voorgangers werden volledig in beslag genomen door allerlei initiatieven toen een zwak en verdeeld Europa niet in staat was om zich te verdedigen.

Education in Sweden: “Then Things Got Interesting” by Göran Adamson

  • She was proud of her submission, not of her achievements.Other than that, her email was full of post-modern nonsense such as science as a “belief” just like religion. In fact, science is doubt based on knowledge, while religion is certainty based on faith. Would she, I wondered, also “deconstruct” the Koran?

  • She had exercised her freedom only to give it up.She was sitting there quietly in the middle of the classroom — a Swedish Muslim all dressed in black with a white powdered face. I was lecturing on John Stuart Mill at Sweden’s University West. What did I say? I said that while religion may not be true, it still gives people a sense of belonging and trust, and liberal society cannot give you that. The liberal soup is thin, and most of us want something richer, some kind of political main-course goulash. When people say that liberal society is empty, they actually mean this: I cannot give my life any purpose, so can someone kindly do it for me? Please hand me some grandiose message to live by because I cannot figure out anything on my own. Emptiness? Well, that could be another word for limitless opportunities.

Two days later, the Muslim student sent me an email. She accused me of not being “neutral”. She wrote that I had called religious people “pathetic”. I had not. She accused me of defaming Islam, herself as a woman and as an individual student.

As for Islam, I had never mentioned it, and as for her, I had never seen her before. Possibly in her vanity, she seemed to think the lecture was about her; in fact, it was about John Stuart Mill. She said (and this shook me a bit) that she would keep me “under surveillance”; she signed off with: “The student dressed in her pride”. Too bad she could not find something else about which to be proud. She was proud of her submission, not of her achievements. If you cannot give your life meaning, perhaps somebody will chip in and do it for you.

Other than that, her email was full of post-modern nonsense such as science as a “belief” just like religion. In fact, science is doubt based on knowledge, while religion is certainty based on faith. We had given her the tools of postmodernism, and here she was trashing the fabric of Western society. Would she, I wondered, also “deconstruct” the Koran?

But I was not bothered by her email, really. Students have the right to say all kinds of things, perhaps even to write inappropriate emails to their professors. It is, someone said, a human right not to “get it”. All it takes is to talk. If a student fails to understand the basic principles of a university — free inquiry, the need to question our views — the university will introduce the student to them. So I did not reply, but calmly awaited the next step by my department.

A few days later, an email requesting a meeting was sent out. But she never got it. I did. How odd, I thought, but I went there and, in front of a wide-eyed administrator, explained the rise of the modern university as a realm of free discussion, unhampered by the power of the state and the church; and spoke about the principles of free speech, and cited Karl Popper, Mill, George Orwell, Voltaire, and others on the way. She looked happy.

A few days later came another email. Now I was called in for consultations with Head of the Department and the Head Administrator. “Look”, I told them, “this is a university. Do you know what that means?” They said they did. “Do you know why I am here?” I gave them the answer. “For lecturing on John Stuart Mill.”

“Ten years ago,” I went on, “I wrote an article about a performance of Ideomeneo — a Mozart opera that was cancelled in Berlin because it might offend Muslim sensibilities. The title of the article was ‘The Enlightenment may end up as a historical parenthesis.’ Do you know what the Enlightenment is about?”

I looked at them and they looked back at me.

“We just want you to explain what happened,” they said. “I just did,” I said. “I lectured on Mill. Of course, if you are a religious fanatic, you must be horrified of Mill. If not, what are you doing at a university? I have to give her that.”

“She is just a curious student,” they said. They were nodding, one to the other. “She studied law, and is obviously interested in testing a case like this, isn’t she?” they said. “She is a gifted student, a very gifted student.” Two educated women were mistaking an assault against the modern world for reverence toward a student they thought was “independent.” It was a heart-breaking scene.

“Have you talked to her?”, I asked them.

“Well, no, we haven’t.”

“Perhaps you should,” I said. “You could talk to her about the university, and about freedom of expression.”

Putting a chill on freedom of speech: University West in Trollhättan, Sweden. (Image source: University West)

Then things got interesting. I got an email from a “Health Coordinator”. My health? Was something wrong with it? I thought this was an issue about differences of opinions. I thought about “mental corrections” in the Soviet Union, Arthur Koestler and George Orwell.

The health-coordinator turned out to be hands-on. He said his job was “to put an end to the whole thing.”

“And the woman,” I asked?

“She never showed up.” he said.

“She did not?”

“No.”

“Too bad,” I said. “She throws out accusations and threats, and then refuses to talk. Is that a good approach if you want to learn new things?” He gave me a faint smile, and I thought we agreed on something.

What is the point of going to university anyway? If you only want your views confirmed, then go to a Koran school. Why does this young woman attend a university, if we say things she cannot stand? She does it because she wants us to change.

Three? Five? I have lost count of how many more times I was summoned. What I do know is that I sent hundreds of letters during my “case”. Eventually, after interminable months, after lawyers and God knows who had “thoroughly investigated Mill, me and it,” I was “acquitted”. My lecture on Mill had, the “authorities” decided, “not been discriminatory” after all. What a surprise. But there was a serious side to it. A student pressed button D for Discrimination, and an academic was thrown into a pit of bureaucracy. The total cost? Do not even ask.

“Who ever will lecture on Mill when things like this can happen?” I asked them. “Do you understand the implications of bending over backwards to the enemies of an open society?”

Finally, case was closed. Or so I thought. Recently, I was told the student had taken the case to the Discrimination Ombudsman (Diskrimineringsombudsmannen) — the highest recourse in Sweden for cases such as this. A female student bids farewell to hundreds of years of the battle for women’s rights — suffragettes and feminist icons, socialists and liberals marching, conveying, demonstrating — and she does it, notably, out of her own free will. She had exercised her freedom only to give it up.

Goran Adamson – goran.adamson@yahoo.se

eaction of Geert Wilders to His Conviction by Geert Wilders

Dear friends, I still cannot believe it, but I have just been convicted. Because I asked a question about Moroccans. While the day before yesterday, scores of Moroccan asylum-seekers terrorized buses in Emmen and did not even had to pay a fine, a politician who asks a question about fewer Moroccans is sentenced.

The Netherlands have become a sick country. And I have a message for the judges who convicted me: You have restricted the freedom of speech of millions of Dutch and hence convicted everyone. No one trusts you anymore. But fortunately, truth and liberty are stronger than you. And so am I.

 


I will never be silent. You will not be able to stop me. And you are wrong, too. Moroccans are not a race, and people who criticize Moroccans are not racists. I am not a racist and neither are my voters. This sentence proves that you judges are completely out of touch.

And I have also a message for Prime Minister Rutte and the rest of the multicultural elite: You will not succeed in silencing me and defeating the PVV. Support for the Party for Freedom is stronger than ever, and keeps growing every day. The Dutch want their country back and cherish their freedom. It will not be possible to put the genie of positive change back in the bottle.

And to people at home I say: Freedom of speech is our pride. And this will remain so. For centuries, we Dutch have been speaking the unvarnished truth. Free speech is our most important possession. We will never let them take away our freedom of speech. Because the flame of freedom burns within us and cannot be extinguished.

Millions of Dutch are sick and tired of political correctness. Sick and tired of the elite which only cares about itself and ignores the ordinary Dutchman. And sells out our country. People no longer feel represented by all these disconnected politicians, judges and journalists, who have been harming our people for so long, and make our country weaker instead of stronger.

But I will keep fighting for you, and I tell all of you: thank you so much. Thank you so much for all your support. It is really overwhelming; I am immensely grateful to you. Thanks to your massive and heartfelt support, I know that I am not alone. That you back me, and are with me, and unwaveringly stand for freedom of expression.

Today, I was convicted in a political trial, which, shortly before the elections, attempts to neutralize the leader of the largest and most popular opposition party. But they will not succeed. Not even with this verdict. Because I speak on behalf of millions of Dutch. And the Netherlands are entitled to politicians who speak the truth, and honestly address the problems with Moroccans. Politicians who will not let themselves be silenced. Not even by the judges. And you can count on it: I will never be silent.

And this conviction only makes me stronger. This is a shameful sentence, which, of course, I will appeal. But I can tell you, I am now more vigorous than ever. And I know: together, we aim for victory.

Standing shoulder-to-shoulder, we are strong enough to change the Netherlands.

To allow our children to grow up in a country they can be proud of.
In a Netherlands where we are allowed to say again what we think.
Where everybody can safely walk the streets again.
Where we are in charge of our own country again.

And that is what we stand for. For freedom and for our beautiful Netherlands.

Geert Wilders is a member of the Dutch Parliament and leader of the Party for Freedom (PVV).

Dumb Idea of the Year Award

Vadim Nikitim is the genius who last week proposed not only that we treat ISIS as a state, but that we grant ISIS diplomatic recognition.


  • Rather than realizing that the Soviet Union collapsed because of its economic system, Nikitim seems to think it fell apart because countries such as the US and UK recognized it diplomatically — demonstrating that there is no better way to get the present wrong than by getting the past wrong.
  • The case of Saudi prince Saud bin Abdulaziz Bin Nasir might give the impression that you can rape and kill a manservant in a London hotel and get away with only the lightest of sentences.
  • Ambassadors from ISIS, on the other hand, will need to prove themselves somewhat, and first funnel many lucrative contracts our way before behaviour like this becomes acceptable.
  • Of course, there is always that pesky problem: What if militant Islam (or Iran) does not want toforge a long (or short) peace” with us? Is there a Plan B?

It is that Dumb Idea of the Year Award time again, and among the many stellar contenders, one in particular stands out.

The diplomatic convention in Great Britain is that new ambassadors present themselves at the Court of St James. There they meet representatives of the monarch and are officially recognized as representing their state in the UK. So it would be interesting to consider even just the earliest ramifications of the British Independent newspaper contributor Vadim Nikitim getting his way. This is the genius who last week bypassed all those tedious arguments over whether or not ISIS constitutes a state, and proposed not only that we treat it as such but that it is also time to grant ISIS diplomatic recognition.

Mr. Nikitim’s argument was that pariah states can be brought in to the international system through such measures, as U.S. President Barack Obama presumably imagines he is doing with Iran. Nikitim invites us to consider the precedent of the USSR. And rather than realizing that the USSR collapsed because its economic system caused it to collapse, Nikitim seems to think that the Soviet Union fell apart because countries such as the US and UK recognized it diplomatically — demonstrating that there is no better way to get the present wrong than by getting the past wrong. He argues,

“Only by recognising and treating ISIS as a bona fide state can we hope to understand its workings and motivations… Only by accepting reality and extending diplomatic recognition to ISIS can the West hope to gain a credible means to moderate and constrain its further advance. The Soviet scenario is now the least worst option: it is time to forge a long peace with militant Islam.”

“Only”? Ah, yes, we can all can see how splendidly recognition “moderated” the Third Reich, North Korea and Sudan, just for a sampling. As the columnist Mary Anastasia O’Grady wrote last week on the first anniversary of Cuba’s recognition by the United States: “Thousands of arrests, migrants flee and Russia wants in. Sound familiar?”

It must certainly be hoped that if Nikitim’s advice is followed, that there are cameras present at the Court of St. James for the arrival of the first ISIS emissary. Every last detail of the meeting would be worth capturing for posterity.

Who might ISIS send? Middle Eastern protocol would ordinarily demand that the ambassador is a close relative of the ruler of the state in question. Does Caliph al-Baghdadi have a first cousin he might ship over? What about using the posting to address the common question of what to do with the third son — the sort who has been drifting a bit, showing too much interest in girls and not enough in the family business? A London stint could be just the answer.

The reception ceremony might be a useful moment to explain certain “rules of the road” in Britain. Though a delicate matter, years of courtly experience should help ease things along. It is perfectly possible, for instance, that the ISIS ambassador will think that you can get away with absolutely anything in the UK. For instance, anyone who remembers the case of Saudi prince Saud bin Abdulaziz Bin Nasir might have got the impression that you can rape and beat a manservant, treat him like an animal, make him sleep on the floor and then even kill him in a 5-star London hotel and get away with only the lightest of sentences. It would have to be explained to ISIS’s ambassador that you can only get away with such behaviour in London if you are a grandson of the Saudi King, or from a country with an equally long and decorous diplomatic history. Ambassadors from ISIS, on the other hand, will need to prove themselves somewhat, and first funnel many lucrative contracts our way before behaviour like this becomes acceptable.

If by this point the ISIS ambassador is feeling at his ease, he might make some inquiries of his own. How many non-Muslim women will he be allowed to enslave during his stay? How large are the Kurdish and Yazidi populations of the UK? When people talk about getting “smashed” and “off their heads” in London these days, does it mean quite what he thinks it means? What about getting stoned? By this point, the slightly sly and shifty look on the new ambassador’s face may well have transformed into something altogether more trusting and a new “special relationship” have got underway.

Between a system which allows gay people to marry and one which throws them of buildings, there is bound to be some compromise. Between a group which destroys Middle Eastern culture and one which carefully preserves it in museums across its cities, there is certain to be some common ground.

Of course, the nightmare hurdle of the protocol at state dinners will still lie ahead. It is hard enough keeping the Iranian ambassador apart from the Israeli ambassador when the line-up is done alphabetically (thank God for Ireland). But it might be necessary to keep the ISIS ambassador in another room if he discovers there is an actual Jew present. The new ambassador’s incessant demands for everyone else to “convert or die” could be smoothed over by the interventions of the Queen’s footmen, who are past masters at delicately alerting visitors if they are using the wrong knife for the fish-course. The request of the ISIS ambassador to bring his own knife to state banquets will have to be handled carefully of course, as will the question of where to hide the Queen’s dogs when the ISIS ambassador is in the house.

Of course, there is always that pesky, squirrelly problem: What if militant Islam (or Iran) does not want toforge a long (or short) peace” with us? Is there a Plan B?

But once all these negligible diplomatic hillocks are navigated, there is no reason why the Independent’s columnist may not be proven right and the “long peace with militant Islam” can finally start.

DR.Kaminuza,aminuje mubugambanyi,n’ubugome no kumena amaraso mpemuke ndamuke.

Inyangenews ivuye murugendo mu gihugu cya Mexisco,aho yari yagiye gutara amakuru kuri maneko w’Urwanda witwa Hakizimana Eugene uzwi ku izina rya KAMINUZA ubu uri gukora icyiciro cya Doctrate cyangwa PHD,amakuru inyangenews yatuzaniye,afite gihamye,aravuga yuko uyu munyeshuri Hakizimana Eugene,ukomoka inyanza,ngo yahawe amabwiriza yyogukora uko ashoboye akamenya amakuru ajyanye n’Umwami w’Urwanda KIGELI wa V Ndahindurwa.


Amakuru inyangenews yatugejejeho aravuga yuko mbere yuko Kaminuza ajya gukora icyiciro cya masters,yarasanzwe akora mukigo cya KIST,akaba arinaho yize ishami rya management yaje guhabwa akazi mu mushinga witwa KIST Incubators uyu mushinga warushinzwe gushakira abanyeshuri inguzanyo barangije kwiga batarabona akazi nokubashishikariza kwihangira imirimo.

Bitewe namafaranga yabonekaga y’inkunga yuwo mushinga,uyu mushinga ukaba waruhagarariwe n’umuhinde witwa Rajeev,waje guhabwa indangamuntu nka ruswa kugirango FPR,imukoreshe mukwiba amafaranga agenewe abanyeshuri bakirangiza bihimbira imishinga yo kwiteza imbere,aya mafaranga nta munyeshuri numwe wigeze ayabonaho,kugeza aho igihugu cy’Ubuhollande cyateraga inkunga uyu mushinga cyafashe gahunda yoguhagarika iyo nkunga kuko cyari kimaze kubona amwe mu makuru yuko amafaranga batanga aribwa nabayobozi bigihugu.

Kaminuza rero yaje gusaba kujya kwiga masters,baramwemerera arajyenda arayikora nkuko izina rye riri,ayirangiza neza,yemererwa gukora icyiciro cya PHD,ubu akaba aricyo arimo gukurikirana aho mu gihugu cya Mexisco,ayo yahawe inshingano zo kuneka abanyarwanda batavuga rumwe n’ubutegetsi bw’ikigali.Iyi milimo akaba ayikora kuko yemerewe yuko nayikora neza igihe azaba arangije azahabwa akazi keza nka Dr.

Ni muri urwo rwego yatangiye kwigira inshuti y’ikinyamakuru inyangenews,agahora yandika za email abaririza uburyo yagera kumakuru y’Umwami w’Urwanda kugirango amutangeho amakuru ajyanye n’uko FPR,ibyifuza yitwaje yuko akomoka inyanza,yatangiwe asaba ikinyamakuru inyangenews kujya akorana nacyo ndetse akaba yagitera inkunga kugirango abone uburyo bwiza bwo kukiyegereza azabone uko yivugana abanyamakuru b’inyangenews,ndetse na nyir’Urwanda atamusize.

Amaze kubona yuko ikinyamakuru inyangenews kitamuhaye amakuru yacyifuzagaho,yahise akimenyesha ko,inkunga yari yaracyemereye itakibonetse!yarangije avuga yuko ibinyamakuru bitavuga rumwe na leta y’Urwanda byandika ibihimbano n’amaranga mutima,ariko ibyo ukibaza icyo byaba bimutwaye bikayoberana kuko ntagahato umunyarwanda ashyirwaho gusoma amakuru ibinyamakuru bitavuga rumwe na leta yemera.

Ntabwo ari Kaminuza wenyine,ahubwo amakuru dufite avuga yuko abanyeshuri bose bafite Bursar,bose bashinzwe gutanga amakuru muri minister ya Mushikiwabo binyuze muri ambasade z’Urwanda zikorera mubihugu byo hanze,ubwo rero urumva birenge niwowe ubwirwa mwirinde kugirango hatagira umuzi wogusharira umera muri mwe!

Naho Kaminuza reka akomeze gutata abadafite urubanza igihe nikigera kizamubwira!”The time will tell him” ibi byose biriguterwa n’ubwoba leta y’Urwanda ifitiye abatavuga rumwe nayo barushaho kugende bagwiza imbaraga umunsi kumunsi ikaba irigukora ibishoboka byose kugirango irebe ko yabarimbura,ariko bias nibyayinaniye kuko nabayikezaga b’Abahutu,nabob amaze kuyitahura usibye bari basanzwe bayizi bishakiraga igiceri none babonye igeze mu marembera itangiye kubafunga ibita ibyotso n;’utudomo.

 

Skip to toolbar