-
In de afgelopen maanden heeft het Kremlin laten doorschemeren dat Assad aan de macht houden niet zijn primaire zorg is. De belangrijkste doelstelling in Syrië is eerder het behouden van de strategisch belangrijke bases in het land.
-
Dit heeft geleid tot suggesties dat in ruil voor het opbouwen van nauwere betrekkingen met Turkije, Moskou bereid zou zijn om een deal te sluiten waarbij Assad uit de macht is gezet, en Ruslands militaire belangen in het land zijn gewaarborgd.
-
En als dat resultaat kan worden bereikt, dan zouden Turkije en Rusland een krachtig partnerschap kunnen vormen, en dat zou een ernstige bedreiging vormen voor de Westerse belangen in het Midden-Oosten en daaromheen.
De Turkse President Recep Tayyip Erdogan is begonnen met een campagne om landen als Rusland, dat hij als een levensvatbaar alternatief voor de VS beschouwt om de Turkse belangen in de regio te beschermen. Foto: De Russische President Vladimir Putin met de Turkse President Erdogan (toen premier) op 3 december 2012 in Istanbul. (Afbeeldingsbron: kremlin.ru)
Het versterkte diplomatieke verdrag tussen Turkije en Rusland vertegenwoordigt echter een nieuw vernietigend oordeel over het vermogen van de Obama-regering om goede betrekkingen te onderhouden met Washingtons traditionele bondgenoten in het Midden-Oosten.
Westerse diplomaten beschouwen het besluit van vorige maand van de Turkse President Recep Tayyip Erdogan om de betrekkingen met Moskou te herstellen als onderdeel van een zorgvuldig gecoördineerde poging van Ankara een nieuwe machtsbasis in de regio op te bouwen.
Decennialang heeft Turkije als een belangrijk lid van de NAVO gezegd dat ze nauwere banden wil smeden met het westen, en dat in die mate dat Turkse diplomaten erop wijzen dat Ankara nog steeds serieus is over het toetreding tot de Europese Unie.
Lees verder
door Khaled Abu Toameh • 27 Juli 2016
Zowel Mahmoud Abbas (rechts) als zijn voorganger, Yasser Arafat (links) hebben de Palestijnen geleerd dat zelfs een “belediging” van hun president een misdaad is en een daad van verraad. Hierboven afgebeeld: een Fatah propagandaposter met Abbas en Arafat. De Arabische tekst leest “Drager van het vertrouwen” bovenaan.
Het is niet gemakkelijk voor een Arabische journalist om zijn of haar leiders te bekritiseren. Als er één ding is wat de Arabische dictators niet tolereren, is het kritiek, vooral wanneer het afkomstig is van een Arabische journalist, columnist of politieke tegenstander.
Gedurende vele jaren hebben de Palestijnen gehoopt dat ze even zouden genieten van publiekelijke vrijheden onder leiding van de Palestijnse Autoriteit (PA), net zoals hun buren in Israël in vrijheid leven. Maar meer dan twee decennia na de oprichting van de PA is democratie en vrijheid van meningsuiting nog lang niet ingevoerd in de Palestijnse samenleving.
Sindsdien hebben de Palestijnen ook geleerd dat hun leiders “onaantastbaar” zijn en boven alle kritiek verheven. Zowel Mahmoud Abbas als zijn voorganger, Yasser Arafat, hebben de Palestijnen zelfs geleerd dat een “belediging” van hun president een misdaad is en een daad van verraad.
Lees verder
door Burak Bekdil • 27 Juli 2016
-
Turkije zal voortaan een nog moeilijker plek voor dissidenten zijn om te wonen. President Erdogan praat al over de herinvoering van de doodstraf.
-
Ondertussen gaf het Departement van Veiligheid (die de politie aanstuurt) een verklaring uit en riep de burgers op om hen te informeren over het sociale media materiaal dat de terroristen, de Gülen-organisatie, ondersteunt, of dat anti-regeringspropaganda-materiaal bevat.
Turkije’s NTV-tv toont soldaten die betrokken zijn bij de staatsgreep-poging bij hun overgave op Istanbul’s Bosporus-brug met hun handen omhoog, 15 juli 2016.
Alles ziet er surrealistisch uit in Turkije: soldaten die het hoofd van de anti-terreurpolitie uitnodigen voor een “vergadering”, alleen om hem in het hoofd te schieten. Top-officieren, met inbegrip van het hoofd van de generale militaire staf, de commandant van de luchtmacht, de landmacht commandant en de rijkswacht commandant worden gegijzeld door hun eigen adjudant. En dan al die mensen die met duizenden de straat opgaan om zich te verzetten tegen de staatgreep, die tanks overnemen, worden gedood, soldaten die het vuur openen op burgers, en ten slotte de zegevierende pro-Erdogan mensen die de staatsgreep-uitvoerende militairen lynchen, waar ze hen maar konden grijpen.
Lees verder
door Alan M. Dershowitz • 24 Juli 2016
Black Lives Matter-activisten hebben een sympathieke houding ten opzichte van groepen als Hamas, die terreur als een model van verzet tegen Israël omarmen. Inderdaad hebben BLM-activisten Gaza bezocht om solidariteit te betuigen met de Palestijnen vanwege de onderdrukking door de zogenaamde racistische Israëlische zelfverdediging maatregelen.
In reactie op de tragische dood van Philando Castilië en Alton Sterling door toedoen van politieagenten in Minnesota en Louisiana, zette de afdeling Studenten voor Gerechtigheid in Palestina (SJP) van de Universiteit van New York het volgende op haar Facebook-pagina:
“In de afgelopen 48 uur werden weer twee zwarte mannen gelyncht door de politie… We mogen niet vergeten dat veel Amerikaanse politiediensten getraind zijn door de #IsraeliDefenceForces. Dezelfde machten die achter de genocide van zwarte mensen in Amerika zitten, zitten ook achter de genocide van de Palestijnen. Wat dit betekent is dat de Palestijnen achter onze zwarte kameraden moeten staan. Wij moeten strijden voor hun bevrijding. Het is net zo belangrijk als onze eigen bevrijding. #AltonSterling is net zo belangrijk als #AliDawabsheh. Palestijnse bevrijding en zwarte bevrijding gaan samen. We moeten dit erkennen en ons eraan committeren dit op te bouwen.”
Lees verder
door Giulio Meotti • 22 Juli 2016
-
Dezelfde haat als dat van het Nazisme komt nu van islamisten en hun politiek correcte volgelingen. We hebben niet eens een vaag besef over de hoeveel van de westerse cultuur wij hebben overgeleverd aan de islam.
-
Democratieën zijn in het bezit van een vergankelijk privilege, of zouden dit in elk geval moeten zijn, namelijk de vrijheid van meningsuiting. Dit concept betekent het grootste verschil tussen Parijs en Havana, tussen Londen en Riyadh, Berlijn en Teheran, Rome en Beirut. Vrijheid van meningsuiting biedt ons het beste van de westerse cultuur.
-
Het is zelfdestructief om de pracht van cartoons, poëzie of schilderingen te bekritiseren. In het westen hebben wij een enorm offer geleverd om dit te mogen doen. Om deze reden zouden we moeten protesteren wanneer een Duitse rechter ‘beledigende’ verzen uit een dichtwerk verbant, wanneer een Franse uitgever een ‘islamofobe’ redacteur ontslaat, of wanneer een muziekfestival een politiek incorrecte band uitsluit.
Na het bloedbad van Charlie Hebdo, hebben heel weinig media hun Mohammed-cartoons geprint. In de bovenstaande foto is Stéphane Charbonnier te zien, de redacteur en uitgever van Charlie Hebdo, die vermoord is op 7 januari 2015, samen met veel van zijn collega’s. De foto is gemaakt voor het voormalig kantoor van het blad, vlak nadat ze gebombardeerd waren in november 2011.
Alles gebeurde in dezelfde week. Een Duitse rechter veroordeelde een komiek, Jan Böhrermann, wegens het herhalen van ‘onzedelijke’ verzen uit zijn beroemde gedicht over de Turkse president Recep Tayyip Erdogan. Een Deens theater annuleerde blijkbaar ‘De Satanische Verzen”, uit angst voor ‘vergelding.’ Twee Franse muziekfestivals annuleerden de optredens van Eagles of Death Metal – de Amerikaanse band die optrad in het Bataclan-theater in Parijs toen de aanslag van ISIS-terroristen daar plaatsvond (89 doden) – wegens de ‘islamofobe’ uitspraken van Jesse Hughes, de hoofdzanger. Hughes suggereerde dat moslims kritischer onderzocht moeten worden door te zeggen: “Het is legitiem om in deze tijden veeleisend te zijn wanneer het aankomt op moslims,” waaraan hij later toevoegde:
Lees verder
door Khaled Abu Toameh • 17 Juli 2016
Rapporten geven aan dat een toenemend aantal Hamas-schutters uit de Gazastrook gevlucht zijn in de afgelopen jaren, om toe te treden tot de ISIS in de Sinaï, Syrië en Irak. Hierboven: een foto van augustus 2014: terroristen uit de Islamitische Staat in de Sinaï (toen bekend als Ansar Bayt al-Maqdis) bezig met de voorbereidingen tot het onthoofden van vier Egyptenaren die zij beschuldigden van spionage voor Israël.
Hamas ontkent het telkens. Toch zijn er steeds meer tekenen dat de islamitische bewegingen, die gevestigd zijn in de Gazastrook, samenwerken met de andere jihadi terreurgroepen die verbonden zijn met Islamitische Staat (ISIS), met name die welke in het Egyptische schiereiland Sinaï actief zijn geweest in de afgelopen jaren.
Deze samenwerking, volgens veiligheidsbronnen van de Palestijnse Autoriteit, is de belangrijkste reden achter de aanhoudende spanningen tussen de Egyptische autoriteiten en Hamas. Deze spanningen hebben de Egyptenaren genoodzaakt om de Rafah-grensovergang meestal gesloten te houden sinds 2013, waardoor tienduizenden Palestijnen in de Gazastrook vastzitten.
In 2015 openden de Egyptenaren de Rafah-terminal voor in totaal van eenentwintig dagen voor het toelaten van humanitaire zaken en houders van buitenlandse nationaliteiten om de Gaza-strook te verlaten of binnen te komen.
Lees verder
door Giulio Meotti • 15 Juli 2016
-
Afgelopen nacht zijn er minstens 84 mensen vermoord, en nog tientallen slachtoffers gewond geraakt, door een islamitische terrorist van Tunesische afkomst in de Franse stad Nice.
-
Of je nou pacifistisch bent of een oorlogsstoker, homo- of heteroseksueel, atheïst of christen, een godslasteraar of vroom, Frans of Irakees, jihadistisch terreur doet niet aan discriminatie. Allemaal zijn we doelwitten: islamitisch terreur is genocidaal.
-
Wanneer islamitische terroristen bloggers met een islamitische afkomst als doelwit hebben, of Yazidi en Israëlische meisjes, zou het ons moeten interesseren hier in het Westen. Islamisten gebruiken hen om hun messen te slijpen voordat ze ons komen halen.
-
Als we ons vandaag niet laten horen, zullen we morgen gestraft worden voor ons gemakzucht.
De met kogels belaagde vrachtwagen die gebruikt was door de islamitische terrorist van Tunesische afkomst om 84 mensen te vermoorden in Nice, Frankrijk op 14 juli 2016 (Bron afbeelding: France24 video-screenshot).
Afgelopen nacht zijn er minstens 84 mensen vermoord, en nog tientallen slachtoffers gewond geraakt, door een islamitische terrorist van Tunesische afkomst in de Franse stad Nice. De terrorist reed met een vrachtwagen van 19 ton een grote menigte in. De menigte was de bestorming van Bastille aan het vieren, de nationale feestdag van Frankrijk. Met deze aanslag reed hij mannen, vrouwen, en kinderen omver op een afstand van 2km, op straat en op de stoep.
Lees verder
door Fred Maroun • 14 Juli 2016
-
Palestijnse leiders hebben herhaaldelijk aangetoond dat hun prioriteit niet is een vrede, een tweestatenoplossing, of een Palestijnse staat, maar repressie.
-
Als er een Palestijnse staat wordt gecreëerd zonder deze destructieve praktijken te corrigeren, dat is het zeer waarschijnlijk dat het nieuwe Palestijnse regime hetzelfde patroon dat het reeds heeft, zal volgen, dus een haatzaaiende, corrupte, ondemocratische, onderdrukkende, oorlogvoerende partij, met een ineffectief regime. Dit zou niet alleen een bedreiging zijn voor de veiligheid van Israël, het zou slechts meer van hetzelfde betekenen voor de Palestijnen.
Hamas-leider Ismail Haniyeh (links) en de leider van de Fatah, Mahmoud Abbas (ook president van de Palestijnse autoriteit), worden afgebeeld bij de stemming voor de laatste verkiezingen van de Palestijnse Wetgevende Raad, die plaatsvond in 2006.
Frankrijk leidde met de steun van de Verenigde Staten een nieuwe poging tot vrede tussen Israël en de Palestijnen, met het impliciete doel dat er een onafhankelijke Palestijnse staat zou komen — maar wat moeten we verwachten van zo’n staat?
Hoewel vorig gedrag niet een perfecte voorspeller van toekomstig gedrag is, is het wel een sterke indicator ervan, vooral als er geen corrigerende actie is ondernomen.
Lees verder
door Douglas Murray • 13 Juli 2016
-
Het is moeilijke om nieuwere leden te verbannen voor misdaden die niet erger zijn dan misdaden die door de leider van de partij begaan zijn.
-
De twee antisemitische incidenten vonden plaats vlak voordat het witwassen begon — een door Corbyn zelf, toen hij Israel met ISIS leek te vergelijken, een andere toen een joods Labour-parlementslid zichzelf weggepest voelde — schijnbaar was dit slechts het puntje van de ijsberg.
Jeremy Corbyn (midden) wordt ondervraagd door de Raad van Afgevaardigden, over het Labour-onderzoek naar antisemitisme, terwijl de auteur van het onderzoek, Shami Chakrabarti (links), hem notities toespeelt. 4 juli 2015 (Bron: het Britse parlement)
Het zit erop. De laatste poging om het Britse Links nog enige degelijkheid bij te brengen is voorbij. De Partij van links Engeland — de Labour-partij — bevindt zich nu in exact dezelfde positie als waar het zich bevond toen deze racisme-rel startte. Het heeft zichzelf onderzocht, zichzelf onschuldig bevonden, en de leider die de hele rel startte opnieuw als leider gekozen.
Gatestone-lezers hebben dit vanaf het begin kunnen volgen. Nadat Jeremy Corbyn tot veler ontsteltenis tot partijleider verkozen werd, versloegen we in november het “nieuwe racisme” dat hiermee gepaard ging — en alleen maar erger zou worden — van een partij die zojuist een man had verkozen die Hamas en Hezbollah als vrienden bestempelt, en die een leven lang vriendschappelijk omging met de ergste antisemieten en anti-westerse propagandisten ter wereld.
Lees verder
door Soeren Kern • 11 Juli 2016
-
De hervormeringen zullen de verkrachtinsepidemie in Duitsland naar alle waarschijnlijkheid niet beëindigen.
-
Wanneer het aankomt op immigratie, staat politieke correctheid vaak boven de wet in Duitsland, waar vele migranten seksuele misdrijven begaan maar nooit berecht worden, en degenen die wel voor de rechtbank komen te staan krijgen een erg mild vonnis van genadige rechters.
-
“Elke politieagent weet dat hij moet voldoen aan een bepaalde politieke verwachting. Het is beter om stil te blijven, [over criminaliteit onder migranten] om problemen te voorkomen.” — Rainer Wendt, hoofd van de Duitse politie-eenheid.
-
“Het is onacceptabel dat asielzoekers op onze samenleving trappen maar tegelijkertijd hier zijn om bescherming te vinden.” — Bastian Blaut, aanklager.
Het Duitse parlement heeft aanpassingen in het wetboek van strafrecht goedgekeurd. Deze aanpassingen houden in dat de definitie van verkrachting breder wordt genomen, hierdoor wordt het makkelijker om migranten die seksuele misdrijven plegen te deporteren
Volgens deze wet, die ook wel bekend staat als de ‘Nee Is Nee’ (‘Nein heißt Nein‘) wet, is elke vorm van gedwongen seks strafbaar als misdaad. Voorheen waren alleen voorvallen waarbij de slachtoffers konden bewijzen dat zij zich fysiek hebben verzet tegen hun aanvaller strafbaar onder de Duitse wet.
De wijzigingen, die geïnitieerd werden door de zedenmisdrijven in Keulen, waar honderden vrouwen werden aangerand door groepen van voornamelijk islamitische migranten tijdens Oud en Nieuw, wordt bejubeld als een ‘paradigmatische shift’ binnen de Duitse rechtsgeleerdheid.
Lees verder
door Fred Maroun • 9 Juli 2016
-
De Arabische wereld accepteert vandaag de dag nog steeds niet dit concept van een Joodse staat, van welke grootte of welke willekeurige vorm ook. Zelfs Egypte en Jordanië, die vredesovereenkomsten met Israël hebben gesloten, accepteren niet dat Israël een Joodse staat is, en ze blijven de antisemitische haat tegen Israël bevorderen.
-
Tijdens de Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog werden de Joden etnisch gezuiverd uit de Gazastrook, de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem. En in de jaren die volgden werden ze ook etnisch gezuiverd uit de rest van de Arabische wereld.
-
Nog steeds eisen de Joden het recht op om te bestaan en als gelijken te zijn in het land waar ze hebben bestaan, en hen continu toebehoorde voor meer dan drie duizend jaar.
-
We zouden liever willen beweren dat het conflict gaat over “bezetting” en “nederzettingen”. Zij zien wat radicale islamisten momenteel doen met christenen en andere minderheden, die ook gedurende duizenden jaren in het Midden-Oosten waren, al voordat de islamitische profeet Mohammed zelfs maar geboren was.
In mei 1948 verdreef het Jordaanse Arabische legioen alle van de ongeveer 2000 Joden die leefden in de oude stad van Jeruzalem, en veranderde de Joodse wijk in puin.
Als Arabieren zijn wij zeer bedreven om te eisen dat onze mensenrechten worden gerespecteerd, althans wanneer we leven in liberale democratieën zoals Noord-Amerika, Europa en Israël. Maar hoe zit het als het gaat om ons respect voor de mensenrechten van anderen, met name de Joden?
Als wij onze houding onderzoeken tegenover de Joden, zowel historisch gezien, als op dit moment, moeten we ons realiseren dat het is gericht op het ontkennen van de meest fundamentele mensenrechten van de Joden, een recht zonder welke geen ander mensenrecht relevant is: het recht om te bestaan.
Het recht om te bestaan in het Midden-Oosten vóór 1948
Anti-zionisten herhalen vaak de bewering dat Joden vóór het moderne Israël in vrede konden leven in het Midden-Oosten, maar dat de oprichting van de staat Israël de Arabische vijandigheid tegen de Joden heeft veroorzaakt. Dat is een leugen.
Lees verder
door Burak Bekdil • 6 Juli 2016
-
Ironisch genoeg, de vergeefse Turkse poging om een einde te maken aan de Marine-blokkade van Gaza loopt nu in een heel andere richting: aangezien Turkije heeft ingestemd met het sturen van humanitaire hulp via de haven van Ashdod, aanvaardt het daarmee de legitimiteit van de blokkade.
De ups en downs van de betrekkingen tussen Turkije en Israël — wat komt daarna?
Links: De Turkse President Recep Tayyip Erdogan (toen de Premier) schudt de handen van de toenmalige Israëlische premier Ariel Sharon, op 1 mei 2005. Rechts: Erdogan schudt de hand van Hamas-leider Ismail Haniyeh op 3 januari 2012.
Ogenschijnlijk is bijna iedereen blij. Na zes jaar en talloze geheime en publieke onderhandelingsrondes hebben Turkije en Israël eindelijk een mijlpaal-deal bereikt om hun lagere diplomatieke betrekkingen te normaliseren met het beëindigden van de koude oorlog. De ontspanning is een regionale noodzaak op basis van convergerende belangen: er zijn uiteenlopende belangen die kunnen wachten tot de volgende crisis.
VN-chef Ban Ki-moon verwelkomde de deal, noemde het een “hoopvol signaal voor de stabiliteit van de regio.”
Minister van Buitenlandse Zaken John Kerry, is ook ingenomen met de overeenkomst. “In onze regering zijn we natuurlijk blij. Dit is een stap die we wilden zien gaan gebeuren,” zei hij.
Lees verder
door Susan Warner • 5 Juli 2016
Het grote bord in het centrum van Nazareth met de waarschuwing dat christenen tegen Allah lasteren, werd gefotografeerd in januari 2014.
Toen vader Gabriel Naddaf, een Grieks-orthodoxe priester in Nazareth in Israël, zijn campagne lanceerde om de Israëlische christenen ervan te overtuigen zich aan te melden bij de Israel Defense Force (IDF), ontstak hij onbewust een storm tussen de tegenovergestelde krachten binnen en rond Israëls christelijke en islamitische gemeenschappen.
Zijn beslissing werd geboren uit liefde en respect voor zijn geboorteland — gecombineerd met zijn erkenning van het Jodendom en Israël als de bakermat van het christendom — en is misschien het decor voor de langverwachte hereniging in Israël tussen de hedendaagse christenen en Joden.
Op korte termijn heeft vader Naddafs besluit de christelijke gemeenschap gepolariseerd, waarvan een groot deel zich aan de kant van het Arabisch-Palestijnse verhaal heeft geschaard — een verhaal dat is ontworpen door de krachten achter Yasser Arafat in de jaren 1960 — en aangepast ten behoeve van de vernietiging van Israël als een Joodse natie.
Lees verder
door Burak Bekdil • 4 Juli 2016
-
De belijdende moslims weigeren hardnekkig te begrijpen dat terwijl de Koran-geboden om zich te onthouden van alcohol, hen niet het bevel geeft om die moslims (en niet-moslims) aan te vallen, die zich er niet aan houden.
-
De belijdende moslims weigeren hardnekkig te begrijpen, dat terwijl de Koran-geboden om zich te onthouden van alcohol, hen niet het bevel geeft om die moslims (en niet-moslims) aan te vallen die het niet doen.
Op 17 juni heeft een groep mannen de platenzaak Velvet Indieground in Istanbul aangevallen, omdat ze boos waren dat meerdere mensen in de kleine winkel bezig waren met het drinken van alcohol tijdens de Ramadan. Aan de rechterkant is Seogu Lee, de Koreaanse winkeleigenaar te zien, die wordt geslagen door sommige van de aanvallers.
Zaytung, een populair online humoristisch tijdschrift met een verhaal:
“Ambtenaren van de overheid in deze oostelijke stad denken over de mogelijkheid voedingsmiddelen, dranken en sigaretten te droppen op drukke straten, in de hoop dat dit de weerstand zal wegnemen aan hun behoeften vanwege honger, dorst en tabak. De stad is in shock wanneer na een week in de heilige maand Ramadan, nog niemand publiekelijk in elkaar is geslagen vanwege eten, drinken of roken.”
Zaytungs bespotting was niet zonder reden: “Als iemand geprobeerd heeft om te eten in een restaurant [in sommige delen van Turkije] tijdens de Ramadan, kan iemand worden beledigd of zelfs fysiek worden beschadigd. Inderdaad, elk jaar is er een incident met een onoplettende student die in wordt geslagen of zelfs vermoord in het zuidoosten voor het niet vasten tijdens de Ramadan,” wat is waargenomen door Soner Cagaptay in een artikel van de 2008 in het Washington Institute.
Lees verder
door Lawrence A. Franklin • 3 Juli 2016
Paus Francis (links) kan zijn beoordeling van de acties van voormalig pausen beginnen met paus Leo de Grote (rechts). In 452 A.D. reed Leo te paard Rome uit naar Attila de Hun, om hem ervan te overtuigen niet de eeuwige stad binnen te vallen.
Het was goed om te horen dat Paus Franciscus vorige week de genocide op de Armeniërs in Turkije aan de kaak stelde, en de wereld eraan herinnerde dat dit nooit meer mag gebeuren.
Het Vaticaan heeft verscheidene andere punten betreffende het islamitische extremisme om het hoofd aan te bieden. Paus Franciscus zou zijn enorme populariteit kunnen kapitaliseren en aanwenden ter bestrijding van de Jihad-agressie door woord, pen en zwaard. Hij zou ook de besluiten kunnen bekijken van de voormalige pausen die ooit het verzet georganiseerd hebben tegen de existentiële bedreigingen tegen de joods-christelijke beschaving. Verscheidene van zijn voorgangers werden volledig in beslag genomen door allerlei initiatieven toen een zwak en verdeeld Europa niet in staat was om zich te verdedigen.
